Od kiedy człowiek chroni przyrodę?

Z kolei Władysław Jagiełło wprowadził ochronę pierwszego gatunku rośliny - zakazał wycinki i wywozu drewna cisa pospolitego. Król miał wielkie zasługi w ochronie środowiska, gdyż za jego panowania jej ograniczoną formą objęto także dziki, tarpany, łosie czy jelenie.

Ciekawie argumentowano też wydanie w czternastowiecznej Szwajcarii prawa chroniącego ptaki śpiewające - sugerowano, że są one ważne, gdyż "...swym miłym śpiewem radują serca ludzkie...". Z analogicznych powodów zakazano zabijania skowronków w Norymberdze w XV wieku i masowego niszczenia kwiatów wiosennych w czasie Wielkanocy w XVII wieku w Munsterze.

Z biegiem lat względy estetyczne ustępowały naukowej praktyce, a nowoczesna forma ochrona środowiska zaczęła przyjmować kształty tej obowiązującej do dzisiaj.

W 1819 r. Aleksander Humboldt po raz pierwszy użył pojęć "pomnik i zabytek przyrody", określając tak pewien gatunek wenezuelskich drzew. Wkrótce powstał pierwszy w Europie rezerwat przyrody. W 1838 roku czeski hrabia nakazał prawną ochronę terenów Žofínský prales.

Trzydzieści cztery lata później w Yellowstone w USA powstał pierwszy na świecie park narodowy. Na terenie parków człowiek nie może dokonywać zmian i przekształceń w środowisku. W miejscach, gdzie obowiązuje ochrona ścisła, poddany jest jej każdy element parku - nie tylko zwierzęta i rośliny, ale też kamienie i skały. Spacerowicze mogą poruszać się tylko wyznaczonym szlakiem, a za zejście ze ścieżki mogą zostać ukarani mandatem.

Pierwszym rezerwatem przyrody w Polsce był powstały w 1886 roku starodrzew bukowy "Pamiątka Pieniacka’’. Z kolei 1 czerwca 1932 r. utworzono Pieniński Park Narodowy, będący pierwszym przejawem tego typu ochrony w naszym kraju. W celu ochrony pojedynczych gatunków roślin i zwierząt powstały też Czerwone Księgi Gatunków Zagrożonych, zawierające spis wszystkich gatunków, które mogą wymrzeć.

Obecnie ochrona środowiska jest już jednak jednym z najważniejszych zadań ludzi. W Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zapewnienie ochrony środowiska należy do podstawowych funkcji państwa. U podstaw jej realizacji leży zasada zrównoważonego rozwoju. Jest to taki rozwój społeczno-gospodarczy, który gwarantuje możliwość zaspokojenia podstawowych potrzeb społeczeństwa, zarówno współczesnych, jak i przyszłych pokoleń. Wydaje się to jedyną możliwością zachowania ekosystemu przy jednoczesnym dynamicznym rozwoju populacji ludzkiej.