Rzeźby przez około 100 lat znajdowały się poza klasztorem. Św. Weronika razem z innymi cennymi rzeźbami była przechowywana w magazynie Muzeum Archidiecezjalnego w Przemyślu, a Maria Magdalena, w zbiorach Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej.
- Konserwacja rzeźb to potężne wyzwanie konserwatorskie, związane z najtrudniejszym zakresem rekonstrukcji brakujących części - wyjaśniają eksperci Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Przemyślu.
I dodają:
- Podziwiamy autorkę konserwacji za pieczołowite, własnoręcznie wykonane prace rzeźbiarskie, odtwarzające nie tylko brakujące części, ale naśladujące rękę artysty rzeźbiarza. Ciekawostką jest to, że był to proces ustalony dwuetapowo, w pierwszej kolejności wykonanie ubytków w glinie, a następnie rzeźbienie w drewnie lipowym.
Jak zaznaczają historycy, artyści zazwyczaj mieli modelki, czasem muzy, które pozowały i inspirowały do kompozycji artystycznych. Trudno stwierdzić, które są najbardziej znane z lekcji historii sztuki i powszechnie rozpoznawalne.
- Można wymieniać wiele kobiet. Dzisiejsze zdjęcia dnia, przedstawiające portret rzeźbiarski twarzy św. Weroniki z Kościoła Karmelitów Bosych w Przemyślu uwidacznia, że autor rzeźby w drewnie, mógł mieć swoją modelkę. Rysy twarzy zwracają uwagę, są charakterystyczne i pięknie „spokojne" - twierdzą specjaliści Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Przemyślu.
Jako ciekawostkę konserwatorzy dodają, że w trakcie prac konserwatorskich, uznano rzeźbę jako św. Weronikę, jednak we wcześniejszym opracowanym przed konserwacją, „Katalogu zabytków sztuki” określano ją jako Marię Kleofasową. Nie było jednak pewności, ze względu na bardzo zły stan zachowania rzeźby przed konserwacją. Figura nie miała rąk i części podstawy.
Najlepsze atrakcje Krakowa
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
