105 lat kończy dzisiaj por. Tadeusz Lutak ze Strzyżowa. Jeden z ostatnich żołnierzy wojny obronnej we wrześniu 1939 roku [ZDJĘCIA]

W tym szczególnym dniu dostojnego jubilata odwiedzili dr hab. Dariusz Iwaneczko, dyrektor Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Rzeszowie i dr Piotr Szopa, naczelnik Oddziałowego Biura Upamiętnienia Walk i Męczeństwa IPN w Rzeszowie.

Por. Tadeusz Lutak urodził się 29 sierpnia 1917 r. w Żarnowej. Ukończył szkołę powszechną, ochotniczo zgłosił się do służby wojskowej.

25 listopada 1937 r. przydzielony do szkoły podoficerskiej jako elew 2. Baonu Pancernego w Żurawicy. Od 1 lutego do 30 września 1938 r. w Szkole Podoficerskiej, po jej ukończeniu przydzielony do kompanii czołgów Vickers jako goniec motocyklowy. 1 sierpnia 1938 r. otrzymał odznakę „strzelca dobrego”. We wrześniu 1938 r. mianowany starszym strzelcem. Uczestniczył w zajęciu Zaolzia, Spiszu i Orawy.

Od 1 września 1939 r. brał udział w walkach 121. kompanii czołgów lekkich w ramach 10. Brygady Kawalerii. Wzięty do niewoli w okolicach Starego Dzikowa, uciekł z transportu i powrócił do domu.

Od 1940 r. w konspiracji – Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej, ps. „Pancerz”. Żołnierz w grupie dywersyjnej dowodzonej przez Stanisława Mikulskiego „Żmiję”. Walczył w organizacji wywiadowczo-dywersyjnej krypt. „Ruch”, podległej inspektorowi rzeszowskiemu AK kpt. Łukaszowi Cieplińskiemu. Dowódca tego ośrodka por. Józef Lutak „Orzeł” podał go jako kandydata do konspiracyjnej małej matury.

Zdobywał cenne dla Armii Krajowej informacje wywiadowcze. Uczestniczył w wielu akcjach sabotażowych i dywersyjnych. Brał udział w akcji likwidacyjnej na Edwardzie Kochu w Niebylcu, który otrzymał wyrok śmierci za współpracę z Niemcami. Walczył w plutonie dyspozycyjnym Inspektoratu AK Rzeszów. W 1944 r. w stopniu kaprala (konspiracyjny) został dowódcą drużyny dywersyjnej w plutonie dywersyjnym Placówki AK Strzyżów.

Po wejściu Sowietów zmuszony wyjechać na tzw. ziemie odzyskane. Powrócił do Żarnowej w 1946 r., gdzie pracował jako masarz i rolnik.